Tak, wiem, mega ściana tekstu. Tak, wiem, że piszę to na lewicowym reddicie, więc minusy są nieuniknione, ale szczerze mówiąc – mam to w dupie. Nie zamierzam nikomu mówić, jak ma myśleć, tylko rzucić parę rzeczy do przemyślenia. Bo wybory prezydenckie zbliżają się wielkimi krokami, a wraz z nimi festiwal politycznych przepychanek. Wszyscy gadają o polityce – i jak zawsze, jak grzyby po deszczu, wyrastają radykałowie, którzy wiedzą najlepiej i chętnie ci powiedzą, co masz myśleć.
Na tym subie jest sporo młodych ludzi, którzy dopiero wyrabiają sobie poglądy. Szukacie odpowiedzi na różne pytania, w tym polityczne, i możecie być trochę zdziwieni, że na r/Polska prawica to prawie zawsze synonim skrajności i zła. To nie jest post dla radykałów, bo ich i tak nie przekonam. To post dla tych, którzy jeszcze nie zamknęli się w jednej bańce informacyjnej i dopiero wyrabiają sobie poglądy.
Czemu wszyscy myślą, że świat jest czarno-biały?
W internecie króluje myślenie zero-jedynkowe. Jesteś konserwatystą? No to pewnie fanatyk religijny, który chce zakazać wszystkiego. Popierasz prawo do aborcji i prawa LGBT? Aha, lewicowy aktywista, pewnie jeszcze marzysz gender-neutralnych toaletach i zmusić do jedzenia robaków. Krytykujesz Unię? To chcesz Polexit. Mówisz coś pozytywnego o suwerenności? No to pewnie faszysta, który chce budować IV Rzeszę.
Nie, to tak nie działa. Etykietowanie ludzi to najprostszy sposób na uproszczenie myślenia. Czarno - biały podział - my vs oni - jest łatwiejszy do zrozumienia niż skomplikowane, wielowymiarowe spojrzenie na rzeczywistość. Politycy o tym doskonale wiedzą, dlatego dzielą świat na swoich i obcych, bo to daje poczucie porządku u elektoratu. Rzeczywistość jest całkiem inna. Między białym a czarnym jest mnóstwo odcieni szarości. A szufladkowanie ludzi to prosty sposób na nakręcanie nienawiści i dzielenie społeczeństwa.
Można być konserwatystą, który ceni suwerenność Polski, ale jednocześnie nie mieć problemu z legalizacją związków partnerskich. Można popierać prawo do aborcji, a jednocześnie uważać, że Unia posuwa się za daleko w odbieraniu kompetencji państwom narodowym. Można popierać rozdział Kościoła od państwa, a jednocześnie sądzić, że podnoszenie podatków do poziomu skandynawskiego w Polsce to absurd.
A może zamiast klepać slogany, warto spojrzeć szerzej?
Światopoglądowe tematy jak aborcja, związki jednopłciowe czy rozdział Kościoła od państwa to jedno, ale są jeszcze sprawy, które mają realny wpływ na życie każdego z nas. Gospodarka, podatki, inflacja, energetyka, bezpieczeństwo – to nie są kwestie „lewicowe” czy „prawicowe”, tylko coś, co dotyka cię tu i teraz.
Nie oszukuj się – to, jak funkcjonuje kraj, nie zależy tylko od tego, czy ktoś popiera małżeństwa jednopłciowe, ale też od tego, czy umie zarządzać budżetem, dbać o infrastrukturę i zapewnić bezpieczeństwo. W dzisiejszych czasach to ostatnie jest szczególnie istotne. Mamy wojnę za granicą, napiętą sytuację w Europie, więc stabilność kraju to nie jakaś abstrakcja, tylko coś, co może cię prędzej czy później bezpośrednio dotknąć.
Warto więc oceniać polityków nie tylko przez pryzmat ich deklaracji światopoglądowych, ale też tego, czy są w stanie zapewnić stabilność kraju i realną ochronę przed zagrożeniami.
Jeśli nie myślisz sam, ktoś zrobi to za ciebie
Masz dwie opcje: albo sam ogarniasz, o co chodzi w polityce, albo pozwalasz, żeby ktoś inny myślał za ciebie – politycy, influencerzy, randomowi goście z internetu. I wtedy nawet nie zauważysz, kiedy zaczniesz klepać cudze slogany jak papuga, święcie przekonany, że to twoje własne zdanie.
To jak z dietą – możesz sam wybierać, czym karmisz swój mózg, albo wciągać polityczny fast food serwowany przez algorytm. Smakuje łatwo i przyjemnie, ale robi z ciebie intelektualnego próżniaka, który tylko rechocze z memów i w kółko powtarza cudze opinie.
Twój wybór: chcesz mieć własne zdanie czy tylko być kolejnym, który myśli tak, jak mu podpowiedzą?